Er spelen hier veel zaken mee. Voor veel mensen is alleen zijn destructief en zij hebben iemand nodig om zichzelf te zijn. Binnen het Neurogram worden drie overlevingsmechanismen:
de groepsoverlever - Dit is iemand die bedenkt dat als je met veel mensen bent dat je sterker staat en zorgt er daarvoor dat hij meerdere vrienden om zich heen heeft.
de 1-op-1 overlever - Dit is iemand die zich bewust is dat hij dood gaat en overleven alleen ziet als zorgen dat er nageslacht is. Hij zoekt een partner om samen kinderen mee te hebben en op die manier te overleven.
de loner - Dit is iemand die stelt dat je niemand kan vertrouwen behalve jezelf en zondert zich af.
Het moge duidelijk zijn dat voor de groepsoverlever en de 1-op-1 overlever andere mensen veel belangrijker zijn dan voor de loner. Ik zelf ben een 1-op-1 overlever en ben zeer gehecht aan mijn partner, maar vind de groep van minder belang. Mijn partner is een loner en dan merk je echt het verschil dat zij als het erop aan zou komen geheel voor zichzelf kiest. Een van mijn beste vrienden is een groepsoverlever en die zie je dan ook een groter netwerk onderhouden.
Het spirituele ontwikkelingsprogramma dat ik volg traint je in alleen kunnen zijn en je nog goed kunnen voelen. Juist omdat je waarna je dat onder de knie hebt veel beter met andere mensen om kan gaan. Je kan je dan onvoorwaardelijk openstellen voor andere mensen, liefde geven en contact maken in de wetenschap dat als het onverhoopt verkeerd uitpakt dat je onafhankelijk genoeg bent en voldoende grip op jezelf en je emoties hebt om daar goed mee om te gaan. In mijn coachingspraktijk zie ik te veel mensen die helemaal kapot zijn omdat er een breuk in de relatie is of omdat ze een dierbare verliezen. Rouwen en verwerken is prima, maar daar is gelimiteerd de tijd voor. Daarna moet je je eigen leven weer oppakken en weer contact maken met nieuwe mensen. Dat leert niet iedereen.
